12-03-2012
"Ο ΕΠΙΟΡΚΟΣ" ΑΝΕΒΑΖΕΙ PSI

Καλησπέρα αναγνώστες μου; Είστε καλά; Πώς να μην είστε; Όλο επιτυχίες έχουμε. Σωθήκαμε. Σωθήκαμε καθώς φαίνεται από όλα αυτά τα τραγικά, τζάμπα ανησυχούσαμε, τζάμπα ξοδεύαμε ενέργεια να γεννήσουμε λέξεις, αστεία και λογοπαίγνια τόσο καιρό, και εγώ προσωπικά παραδέχομαι την ήττα μου, τα παίρνω όλα πίσω και συγκεκριμένα από πίσω να στουμπώσω να βάλω μυαλό. Ντροπή μας λοιπόν όλους εμάς που τόσο καιρό καταστροφολογούσαμε. Απορώ πως δεν το πήρα μυρωδιά, εγώ τα καταλαβαίνω κάτι τέτοια συνήθως, πως ήταν τόσο εύκολη υπόθεση. Γ' αυτό τώρα πρέπει να μου τα δώσουν όλα πίσω όπως είπαμε και ας πονέσω. Άλλωστε είναι γλυκός ο πόνος σε λίγο καιρό. Αυτό μας συμβαίνει άλλωστε όλον αυτόν τον καιρό. Στην αρχή πονέσαμε αλλά από εδώ και πέρα θα είναι γλυκός ο πόνος. Από εδώ και πέρα θα μας αλείφουνε πρώτα με λιπαντικό αρίστης ποιότητως και Ευρωπαϊκής προελεύσεως. Έχουμε τωόντι μια ομοφυλοφιλικού τύπου σχέση με το κράτος, τα κόμματα, τις ηγεσίες και την Ευρώπη. Έναν ταραγμένο έρωτα, καθώς είναι κρυφός και κομπλεξικός, προσπαθούμε να τον κρύψουμε και πληγώνουμε ο ένας το άλλον από άμυνα αλλά όλα ξεχνιούνται όταν έρχεται η ώρα του πόνου.
Ολοκληρώθηκε λοιπόν το περίφημο PSI και όλα είναι πλέον περίφημα. Με περηφάνια μαθαίνουμε πως η αγαπημένη μας χώρα είναι η πρώτη, νούμερο ένα δηλαδή που της κατάφεραν τέτοιο αριθμό διαγραφής χρέους. Απίστευτο. Αφού μας απειλήσανε και μας εκφοβίσανε τόσες και τόσες φορές, αφού δοκίμασαν όλη την μαεστρία της κυνικότητάς τους πάνω μας τώρα μας κάνανε την χάρη και μας διαγράψανε ένα μέρος του χρέους για να μην πεθάνουμε στην πείνα, να μην κυνηγάμε με τα μαχαίρια τα αδέσποτα στο δρόμο για να φάμε κρέας αλλά αντιθέτως να ζήσουμε πλουσιοπάροχα και άνετα σαν Ευρωπαίοι πολίτες που είμαστε με τριακόσια ευρώ μισθούς και ρημαγμένες συντάξεις και ανύπαρκτα δικαιώματα και τόσο άλλα που πολλάκις είπαμε από εδώ. Μαζί με την μεγαλύτερη διαγραφή χρέους στην παγκόσμια ιστορία η Ελλάδα είναι πρώτη και στο ποσοστό δουλέματος. Το δούλεμα που μας κάνουν λέω, την καζούρα. Όπως πάντα πάλι στη ξεφτίλα.
Έτσι λοιπόν είμαστε εδώ στην μειωμένη Ελλάδα. Με μειωμένο ηθικό, μειωμένα λεφτά, μειωμένη αισιοδοξία, μειωμένο πολιτισμό τώρα και μειωμένο χρέος. Όχι πως δεν είναι μια σημαντική στιγμή έτσι; Να λέμε και τα σύκα, σύκα. Είναι ένα νέο που τέλος πάντων δεν μας λυπεί κιόλας, απλά μια άλλη αλήθεια δυστυχώς είναι ότι για τον μέσο πολίτη που δεν τα βγάζει πέρα, αυτό το κούρεμα δεν σημαίνει ούτε μείωση τιμών, ούτε αύξηση μισθών, απλά για λίγο αποφεύγονται τα λίγο χειρότερα. Μάλιστα αναμένουμε από Ιούνιο πιθανότατα και νέα μέτρα. Απλά για να είμαστε όσο τον δυνατόν πιο ψύχραιμοι μπορούμε να πούμε ότι πάμε λίγο καλύτερα.

Το εκνευριστικότερο βέβαια είναι τα πανηγύρια που έχουν στήσει ΠΑ.ΣΟ.Κ και Νέα Δημοκρατία για το PSI και που προσπαθούν να μας πείσουν πως δεν είναι άχρηστοι και πως ξέρανε τι κάνανε και πως μας σώσανε. Ο Βενιζέλος μας είπε και ευχαριστώ για τις θυσίες μας. Το χειρότερο αυτή την εποχή είναι να πέσεις στην παγίδα του εμείς είμαστε αθώοι, για όλα φταίνε οι πολιτικοί, να είσαι αντι-μνημονιακός, να πέσεις στην παγίδα του πατριωτικού ή του εργατικού λαϊκισμού και εδώ πέρα με περισσή αγωνία προσπαθώ να το αποφεύγω αλλά από την άλλη δεν μπορώ να μην αποκαλέσω θράσος τα πανηγύρια για την διαγραφή χρέους, όταν για να γίνει κάτι το αυτονόητο, δηλαδή να μην ψοφήσει στην πείνα ένας λαός χρειάστηκε να μας φέρουνε μία μικρή ανάσα πριν από αυτό. Ο νόμος είναι νόμος δε λέω και τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο θα τα θέλαμε αλλά είπαμε σε μία χώρα ή ακόμα και σε μία ένωση χωρών που το οικονομικό σύστημα αποδέχεται έως και επιβάλει την ύπαρξη φτωχότερων και πλουσιότερων οι εκάστοτε ηγεσίες πρέπει να θεωρούν πρώτο τους χρέος να προστατεύουν τον φτωχότερο και όχι να τον αποδεκατίζουν. Η δημοκρατία δεν είναι οικονομικό σύστημα, ούτε καν πολίτευμα αν μου επιτρέπετε. Η δημοκρατία είναι ένα αρχαίο δοκιμασμένο χώμα που πάνω του στήνεται μεταξύ πολλών άλλων που δεν εξαντλούνται τώρα, η ηθική και ο σεβασμός στον άνθρωπο χωρίς κριτήρια ή σωστότερα με κοινά κριτήρια. Ο καπιταλισμός αντιθέτως είναι οικονομικό σύστημα που αν και βάρβαρο από την φύση του έχει ένα μικρό περιθώριο εμπότισης από δημοκρατικές αρχές. Όταν αυτές είτε λείπουν, είτε δε θεωρούνται αυτονόητες τότε οι πολιτικές γίνονται ολοκληρωτικές και τα πράγματα επικίνδυνα για το ανθρώπινο γένος.

Με την ολοκλήρωση του PSI έγινε και το συνέδριο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Εκεί έκανε και την συγκινητική τελευταία του ομιλία και ο Γιώργος Παπανδρέου. Ως συνήθως είπε δύο τρία πράγματα με πενήντα επαναλήψεις και έτσι έκανε καμιά ώρα πρόγραμμα σαν support μπάντα για να βγει μετά ο headliner ο Βενιζέλος. Όπως ήταν αναμενόμενο είπε πως όλες οι θυσίες έγιναν για να ζούμε στον παράδεισο που αρχίζει να αχνοφαίνεται. Τον βλέπουμε, δεν υπάρχει αντίρρηση. Πήρε την ευθύνη για τα όποια λάθη. Κατηγορούσε ανά παράγραφο την Νέα Δημοκρατία για την κυβέρνηση του χοντρούλη και τόνισε τα κατορθώματά τους. Αλλά τι έμφαση ε; Από πενήντα φορές τα είπε. Σαν τα τραγούδια του Βασίλη Παπακωνσταντίνου κατάντησαν. Τα έμαθα όλο απ' έξω με το στανιό. Μη σας πω πως τα σιγολέγανε και οι από κάτω αγκαλιασμένοι. Αναφέρθηκε και στο δημοψήφισμα και είπε πως μετάνιωσε που δεν έκανε ένα νωρίτερα. Καλώς τον α κ' ας άργησε. Κατόπιν εορτής και χωρίς ιδιαίτερη έμφαση είπε λοιπόν πως έπρεπε να μιλήσει ο λαός νωρίτερα και χειροκροτούσαν από κάτω. Χειροκροτούσαν που έλεγε πως έπρεπε να ρωτήσουμε και τον κόσμο, να μπούμε; Να μπούμε ρε παιδιά εκεί; Τι είναι αυτό; Αυτό , εκείνο και το άλλο. Με απλά λόγια. Αλλά σου λέει εντάξει μωρέ, μια μαλακία έκανα δεν έγινε και τίποτα. Περασμένα ξεχασμένα. Στο τέλος του λόγου του, του γράψανε πως πρέπει να συγκινηθεί. Έσπασε λίγο την φωνή, τον χειροκρότησαν από κάτω και έπειτα χαμογελαστός πήγε στο σπίτι του, στη γυναικούλα του και στην κορούλα του και τους είπε " Πάει τελείωσα με αυτά" και τότε η γυναίκα του, του αποκρίθηκε. " Εμ, εγώ καλά σου τα 'λεγα".

Μετά τον Γιωργάκη βγήκε αργότερα και ο headliner της βραδιάς ο Βαγγέλης ο Βενιζέλος που μας ευχαρίστησε και τα είπε έτσι ωραία όπως τα λέει αυτός πάντα με το μάτι του να γυαλίζει και τα σάλια του να τρέχουν για τη θέση του αρχηγού που τόσο πολύ την ήθελε και για τόσα χρόνια. Ο Βενιζέλος που θα του μείνει για πάντα το άχτι που δεν ανέλαβε νωρίτερα τα ηνία και τα παίρνει τώρα που το ΠΑ.ΣΟ.Κ είναι κάτι λιγότερο από μισό, τώρα που πολύ λίγους θα πείσει με τον πιασάρικο λόγο του να γυρίσουν στο ΠΑ.ΣΟ.Κ και δε θα αξιωθεί, όχι σύντομα τουλάχιστον να δει τον εαυτό του πρωθυπουργό. Φυσικά μετά τον Σαμαρά με την σειρά του και αυτός κάλεσε πίσω τους διαγραφέντες. Κωμικοτραγικά αναμενόμενο φυσικά και αυτό. Ένα επικοινωνιακό παιχνίδι ήταν άλλωστε εξ αρχής όλο αυτό με την κομματική πειθαρχεία και τις διαγραφές. Μία φούσκα για να μας φοβίσουν για την σοβαρότητα της κατάστασης και να φοβίσουν φυσικά και κάποιους εντός τον κόλπων τους. Μία ευκαιρία αν μη τι άλλο να φανεί ποιοι είναι άπιστοι. Ένα ψέμα ακόμα, ένα μέρος της κακόγουστης παράστασής τους που τελικά κερδισμένοι βγήκαν μόνο ο εκδότης μπουμπούκος και ο υπερβόρειος Βορίδης που πήραν μερικούς πόντους σιγουριάς πως θα βρίσκονται σε σοβαρές θέσεις στις επόμενες εξουσίες που θα προκύψουν. Όλα από χέρι καμένα δηλαδή.
Μίλησε και ο Παπουτσής μάλλον στο ρόλο του κωμικού της παράστασης αλλά έμεινε με το πουλί στο χέρι επιτρέψτε μου. Ήθελε και αυτός να γίνει αρχηγός αλλά πήγε να τα βάλει με τα σίδερα. Που πα ρε Παπουτσή; Κανείς δεν τα βάζει με τον Μπένι. Τώρα που είναι η μεγάλη του ευκαιρία θα κάτσει να το παλέψει με αντιπάλους; Όχι βέβαια. Έτσι λοιπόν ο Βενιζέλος τώρα θα τα βάλει με τον Βενιζέλο. Έχει μοναδικό αντίπαλό του τον εαυτό του. Σαν κομμουνιστικές εκλογές μου κάνει αυτό. Αλλά είπε στον κόσμο να πάει να τον ψηφίσει. Να ξυπνήσουν δηλαδή πρωινιάτικα οι άνθρωποι για να πάνε να ψηφίσουν ανάμεσα σε Βενιζέλο και Βενιζέλο. Που ζούμε;  Μην είμαστε στο αποκριάτικο ΠΑ.ΣΟ.Κ με τον βασιλιά καρνάβαλο Μπένι να στρογγυλοκάθεται στο βασίλειο της απώλειας;
Έτσι λοιπόν χαροπά για μια ακόμη φορά είμαστε στην ευχάριστο θέση να πούμε πως το ΠΑ.ΣΟ.Κ είναι περισσότερο από ποτέ αποδεκατισμένο και έχει τελειώσει η παρουσία του για τα λίγα επόμενα χρόνια. Να πάρει σειρά η Νέα Δημοκρατία τώρα. Να διαλυθεί τελείως και αυτή και να λέμε στα παιδιά μας ότι κάποτε για χρόνια κυβερνούσε ο δικομματισμός. Η Νέα Δημοκρατία που όπως έχουμε ξαναπεί έχει την καταστροφή στο τσεπάκι της χάρην αυτού του υπέρλαμπρου αστέρα, του Αντώνιου Δέλτα- Βίσση- Σαμαρά που αν και εφόσον κυβερνήσει μετά τις εκλογές θα μας κάνει να μάθουμε έκπληκτοι πως και όμως, υπάρχουν και χειρότερα.. Θα ξημερώσει ο Εωσφόρος ο άτιμος και θα μας κοτσάρει και τούτο το αστέρι.

Όλοι είδαμε τα τελευταία επεισόδια που έγιναν στις συναυλίες του Γιώργου Νταλάρα. Η αλήθεια είναι πως το παράξενο θα ήταν να μη γινόταν αυτά τα επεισόδια μιας και το γιαουρτώματα κάθε λογής λαομπαίχτη είναι πλέον δεδομένο και αναμενόμενο φαινόμενο. Τουλάχιστον στην περίπτωση που δεν το είχε καταλάβει, τώρα ξέρει πως δεν βρίσκεται στο απυρόβλητο και γ' αυτό και δέχτηκε άπειρα βλίτα, σπανάκια, φασολάκια και άλλα λαχανικά, καθώς επίσης και γαλακτοκομικά. Βέβαια καλό του κάνανε. Όλα αυτά άμα τα μαζέψεις το βγάζεις το βραδινό σου. Γιατί να ξοδεύεις λεφτά; Ο κύριος Νταλάρας φαίνεται πως δεν πείθει ιδιαίτερα πλέον ούτε με την εμετικά προσποιητή ηρεμία του, ούτε με την ατάλαντη σοβαροφάνειά του και το ύφος χιλίων καρδιναλίων. Ο φιλάνθρωπος τραγουδιστής της φτώχειας και της προσφυγιάς σιγά, σιγά φαίνεται πως θα σταματήσει τις τζάμπα συναυλίες και πλέον θα κλείνει το μέγαρο όποτε θέλει γ' αυτόν και τους φίλους του και θα ξετυλίγει το ατέλειωτο ρεπερτόριό του. Όχι πως άλλαξε τίποτα βέβαια. Θα συνεχίσει να επιδοτείτε για ψήλου πήδημα από το κράτος και να κερδίζει τα ποσοστά του από όλη την ελληνική δισκογραφία καθώς έχει κατοχυρώσει δικαιώματα σε ένα μεγάλο μέρος της, απλά ήρθε και γ' αυτόν ο καιρός.
Φυσικά για να λέμε και του στραβού το δίκιο, όσο και να απολαμβάνω εγώ εδώ λόγω εμπάθειας να βλέπω κόσμο εναντίον του Νταλάρα, δεν σημαίνει πως επικροτώ ούτε αυτό ούτε κανένα άλλο γιαούρτωμα. Η πικρή αλήθεια είναι πως τίποτα δεν βγαίνει με τα γιαούρτια και τις καρέκλες και τα νεράντζια. Το μόνο που καταφέρνεις είναι να κάνεις τελικά θετική διαφήμιση στον κάθε Νταλάρα, να θέσεις σε κίνδυνο και τους μουσικούς που δε σου φταίνε σε τίποτα και να επιβάλεις φασιστικά την μειοψηφία σου στην πλειοψηφία. Τον κόσμο δηλαδή που δε σε νοιάζει ποιοι είναι και τι πιστεύουν, αλλά σε νοιάζει το ότι ήθελαν να παρακολουθήσουν μια συναυλία και πρέπει να τους σεβαστείς. Ο καλύτερος τρόπος για να δείξεις την αντιπάθειά σου σε κάθε Νταλάρα είναι να μην πας στις συναυλίες του και να διατυπώσεις έναν μεστωμένο και έγκυρο λόγο εναντίον του ώστε να πείσεις και άλλον κόσμο να μην πάει και να παίζει σε άδειες αίθουσες. Μια άλλη αλήθεια τραγικότατη επίσης είναι πως αυτοί που πέταξαν τα γιαούρτια στον Νταλάρα είναι οι ίδιοι άνθρωποι που γιουχάρουν και βρίζουν τον Ζουγανέλη ή ακόμα και τον ορκισμένο εχθρό του Νταλάρα, τον Τζίμη Πανούση. Είναι οι ίδιοι πιθηκόμυαλοι, αλβανομαστουρωμένοι που βρίζουν οποιονδήποτε είναι πιο πλούσιος και πιο διάσημος από αυτούς επειδή αυτοί το μοναδικό ταλέντο που έχουν είναι να στρίβουν καλά τρίφυλλα. Άρα τι καταφέρανε τα γιαούρτια στον Νταλάρα;  Τίποτα αληθινό.

Και μετά την γιαουρτλού να πάμε στις πατάτες και το λεγόμενο κίνημα της πατάτας. By the way ρε παιδιά να προσέχουμε λίγο με τις λέξεις. Δηλαδή κατευθείαν κίνημα. Δε λέω, ωραίο όλο αυτό αλλά άμα το ονομάσουμε κίνημα αυτό, όταν θα γίνει κάνα αληθινό κίνημα πως θα το πούμε; Και δεν είμαστε να φτιάχνουμε καινούργιες λέξεις τώρα, δεν έχουμε χρόνο για τέτοια. Παρόλα αυτά πάει καλά αυτή η κίνηση, σιγά, σιγά το υιοθετούν και άλλοι παραγωγοί και απ' ότι φαίνεται και σε άλλα προϊόντα, και καλά κάνουν καθώς οι εποχές το επιβάλλουν να βγουν από την μέση γενικά οι μεσάζοντες και να αρχίσει ο κόσμος να μαθαίνει να αυτοοργανώνεται κάπως. Δεν είπαμε να κάνουμε την Ελλάδα κολεκτίβα βέβαια, αλλά καλό είναι να αναπτύσσουμε και τέτοιες ικανότητες σιγά, σιγά γιατί κάποτε θα μας παρατήσουν όλοι και θα πάνε στην Ελβετία και θα μείνουμε μόνοι μας εδώ.
Φυσικά του ΚΚΕ δεν του άρεσε ούτε αυτό. Σου λέει τι μοντέρνες ρεβιζιονιστικές παπαριές είναι αυτές. Τώρα που είναι ευκαιρία να εξαθλιωθούμε όλοι οικονομικά, να πέφτουμε σαν τα κοτόπουλα από την πείνα και να κάνουμε επανάσταση, θα βρίσκουμε τρόπους μέσα στον καπιταλισμό να την βγάζουμε; Ρε Αλέκα, άσε την γκρίνια, δηλαδή βρήκαμε νερό να το κάνουμε κατευθείαν μαύρο;

Συνεχίζουμε με τα ευχάριστα. Έπιασαν τους αφοί Ψωμιάδη πάλι για έργα που δόθηκαν χωρίς διαγωνισμούς σε εργολάβους και λοιπά. Που θα πάει, θα τα ανακαλύψουν μια μέρα όλα και θα σταματήσουμε να τον βλέπουμε από κανάλι σε κανάλι να γυρνάει και να τραγουδάει. Και δεν εννοώ να μπει φυλακή, στην Ελλάδα είμαστε. Λέω μπας και σταματήσει επιτέλους να περιφέρεται τόσο άνετα έστω από ευθιξία. Ή μήπως ζητάω πάρα πολλά;

Διαβάζετε τον Επίορκο ο οποίος ένεκα της γιορτής της γυναίκας δεν μπορεί σαν λάτρης του γυναικείου φύλου που είναι να μην ποτίσει έναν φόρο τιμής. Ο κόσμος αν τελικά όντας άδειος από νόημα δικαιολογείται μόνο ως αισθητικό φαινόμενο τότε οι γυναίκες κρατάνε τα μυστικά του μόνου νοήματος. Άλλωστε για τις γυναίκες ζούμε γ' αυτό και σας χαρίζω ένα ποίημα του Κώστα Ουράνη .

Περαστικές

Γυναίκες που σας είδα σ' ένα τρένο
τη στιγμή που κινούσε γι' άλλα μέρη
γυναίκες που σας είδα σ' άλλου χέρι
με γέλιο να περνάτε ευτυχισμένο
γυναίκες σε μπαλκόνια να κοιτάτε
στο κενό μ' ένα βλέμμα ξεχασμένο
ή από ένα πλοίο σαλπαρισμένο
μ' ένα μαντίλι αργά να χαιρετάτε
να ξέρατε με πόση νοσταλγία
στα δειλινά τα βροχερά και κρύα
σας ξαναφέρνω στην ανάμνησή μου
γυναίκες που περάσατε μιαν ώρα
απ' τη ζωή μου μέσα- και που τώρα
κρατάτε μου στα ξένα την ψυχή μου!...