13-02-2012
"Ο ΕΠΙΟΡΚΟΣ" ΤΕΛΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ

Καλησπέρα αναγνώστες μου. Πως είστε; Πώς να είμαστε θα μου πείτε ρε συ; Πλάκα μας κάνεις; Οι καιροί είναι δύσκολοι. Ακόμα σωστότερα δυσκοίλιοι καθώς όλο προσπαθούμε να ξελαφρώσουμε και όλο ζοριζόμαστε. Μας έχουν στο Σκοτσέζικο ντουζ. Μια κρύο μια ζέστη. Μα αφήνουνε ήσυχους κάνα πενταήμερο. Πάμε στην τουαλέτα μας. Σηκώνουμε απαλά το κιλτ και καθόμαστε ανακούρκουδα στη λεκάνη. Κάνουμε να αποβάλλουμε το κακό. Ζόρι. Βρε ζόρι βρε ιδρώτας, τίποτα. Και  μόλις καταφέρουμε κάνα κατσικοκούραδο που λέμε, μας χτυπάνε την πόρτα να βγούμε. Άντε να πεις άλλος. Τολμάς; Αυτοί φυσικά κάθονται άνετα. Άλλωστε όλοι αυτοί με τα μεταξωτά βρακάκια τους πάνε πακέτο με τον επιδέξιο κώλο. Και αμολάνε την κοπριά τους όπου βρούνε. Στις λεκάνες, στις βρύσες, στα τασάκια, στα ψυγεία και από τη πολύ τη κοπριά αρχίζουν να φυτρώνουν στα σπίτια μας ανθρωποφάγα φυτά και δε μας αφήνουν να πλησιάσουμε ούτε ψυγεία, ούτε συρτάρια, ούτε τουαλέτα. Κάπως έτσι προκύπτει και το "δεν έχω φράγκο ούτε για να χέσω". Τίποτα δεν είναι τυχαίο στην λαϊκή σοφία. Το πώς συνδέεται η φτώχια με τα σκατά. Όχι μόνο προερχόμενη από αυτά φυσικά. Άμα δεις στον ύπνο σου σκατά είναι λέει λεφτά. Όταν δεν έχουμε λεφτά θα κάνουμε λέμε "το σκατό μας παξιμάδι". Έτσι λοιπόν  ο λαός από αρχαιοτάτων χρόνων ξέρει γλαφυρότατα να περιγράφει κάθε καινούργιο σκατό.


Όλα σκατά λοιπόν. Τα πράγματα στενεύουν. Τα πράγματα δυσκολεύουν όσο πάει και περισσότερο και δεν νοιάζεται κανένας. Το νέο μνημόσυνο της ανθρωπιάς, των εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων, της επιβίωσης και πολλών άλλων είναι γεγονός. Το άλλο γεγονός είναι ότι δυστυχώς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Είμαστε κρεμασμένοι από τα φρύδια άλλων πολύ γερά και κανείς δεν μπορεί να βρει έναν τρόπο να κατέβουμε από κει, μονάχα να μας λένε κατεβείτε ξέρουν χωρίς να λένε πως. Το άλλο γεγονός είναι πως μόνοι μας πιαστήκαμε στα φρύδια της αράχνης. Χρόνια τώρα σκαρφαλώναμε εθελούσια όλο και πιο ψηλά, όλο και πιο κοντά στον ιστό της σαρκοφάγου αράχνης με μόνο μας μέλημα να πάμε ψηλά. Πολύ ψηλά την χτίσαμε τη φωλιά.

Έχουμε και λέμε λοιπόν. Μείωση συντάξεων, μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα, 15000 απολύσεις στο δημόσιο, μετατροπή των εξάμηνων συμβάσεων σε τρίμηνων, μείωση του κατώτατου μισθού. Μειώσεις, μειώσεις, μειώσεις. Και φυσικά θα ακουστεί σαν αριστερή παπαρολογία και αντιμνημονιακή ρητορική όπως λέγεται άμα πούμε πως όντως μόνο οι μη έχοντες την πληρώνουν και αν πούμε πως οι πλούσιοι δεν πρόκειται να νιώσουν καμιά διαφορά με αυτά τα μέτρα και άμα διαμαρτυρηθούμε για τις οριζόντιες μειώσεις. Δεν κατάλαβα; No country for rich man θα το κάνουμε; Οι πλούσιοι δεν έχουνε πατρίδα; Το να σωθεί η Ελλάδα από την χρεοκοπία δεν είναι υποτίθεται και εθνικό χρέος; Όσοι έχουν από πατριωτισμό και μόνο δε θα έπρεπε να βάλουν πλάτη για την πατρίδας; Τι μου λες τώρα φυσικά θα μου πεις. Ε βέβαια, τι σου λέω; Σάμπως δεν τα ξέρω; Αδίκως ονειροπολώ γιατί περί ονειροπόλησης  πρόκειται αν όχι περί αφέλειας. Επομένως σκοτώστε τον φτωχό.


Ένα τρομερό θρίλερ λοιπόν γυρίστηκε όλο αυτόν τον καιρό. Με συνεδριάσεις επί συνεδριάσεων με το eurogroup και με την Τρόικα. Σκληρές διαπραγματεύσεις. Έγινε χαμός. Ο Βενιζέλος έγινε έξαλλος και δε δεχόταν με τίποτα αυτά που του λέγανε. Ογκόλιθος ο Βενιζέλος. Ένας πατριωτισμός άλλο πράγμα. Αλλά με τόσα ξενύχτια ο άνθρωπος κουράστηκε, είχε και τις συναυλίες με το heavy metal group που έχει στη Σουηδία για καβάτζα άμα τελειώσει η υπουργική του καριέρα και τον πήρε ο ύπνος τον άνθρωπο και συμφώνησε με όλα. Αλλά έχουμε τρομερό πολιτικό πάγκο. Πήρε λοιπόν την κατάσταση στα χέρια του αυτό το διαμάντι της πολιτικής, αυτός ο αστέρας νοημοσύνης ο Αντώνης Σαμαράς και σαν άντρας προς άντρα είπε δε καταλάβατε κύριοι. Πάνω απ' το πτώμα μου θα περάσετε. Πάλι καλά που έχουμε τον Αντώνη. Τι θα κάναμε χωρίς αυτόν δεν ξέρω. Και έσωσε τον 13^ο και τον 14^ο μισθό. Αυτός μόνος του, για το καλό της πατρίδας. Αναλογίζεστε τι καλό έκαναν για μας ο Αντώνης και η παρέα του; Γιατί μην ακούτε που λένε πως άμα μειώνετε ο κατώτατος μισθός τι μας κόφτει για τον 13^ο και τον 14^ο. Σωθήκαμε από την φτώχεια. Μην το βλέπετε έτσι που δείχνει μπουμπούνας ο Αντώνης. Πίσω από την ατάλαντη ερμηνεία του, τον παιδιάστικο λαϊκισμό του και το μπουμπουνοκέφαλό του κρύβεται ένας άνθρωπος που κουβαλάει μια τεράστια πείρα. Ένας ογκόλιθος πολιτικών γνώσεων, Μητσοτακικής προελεύσεως.

Και σε μία ακόμα επίδειξη δεινοσαυρικού λαϊκισμού, η αιώνια συγκυβέρνηση του ΛΑΟΣ δεν τα δέχεται ξαφνικά τα μέτρα. Απαγγέλουν και Καβάφη. Ιστορικές στιγμές. Ο μπουμπούκος και οι άλλοι μαϊντανοί παραιτήθηκαν έπειτα από εντολή του σοφού πατέρα Καρατζαφέρη – πράγμα που πρέπει να εξόργισε ιδιαίτερα φαντάζομαι τον Άδωνη και ακόμα περισσότερο την Αδώνησα- αν και ο μπουμπούκος μας τελικά το ψήφησε το μνημόνιο μαζί με τον Βορίδη και ο αυστηρός μπαμπάς Καρατζαφέρης τους έδιωξε από την κοινοβουλευτική ομάδα. Και κλάμα η κυρία.  Έτσι τώρα που τα πράγματα θα δυσκολέψουν για όλους μας ο καθένας από τους πολιτικούς μας θα φροντίσει να γράψει το προσωπικό του μονόπρακτο για να μη βρεθεί στο στόχαστρο της ιστορίας. Έτσι ο Καρατζαφέρης κάνει το show του, και κάποιοι μετανοημένοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στέλνουν τις κλασικές επιστολές, κάνουν παρακλήσεις στους αρχηγούς τους, ανταρσίες έως και παραιτήσεις. Συγκινητικοί μονόλογοι, πατριωτικές παρλάτες. Και πάρθηκαν οι σκληρές αποφάσεις και γίνανε οι απαραίτητες διαγραφές, και πάλι κλάμα η κυρία. By the way τα αστικά κόμματα έχουν γίνει Σταλινικότερα και απ' το ΚΚΕ με τις κομματικές τους πειθαρχίες. Έχουν μπερδευτεί οι ρόλοι. Δε ξέρεις τι να δηλώσεις πια.  Ερασιτέχνες ηθοποιοί υπό το φως των αστεριών της Ευρωπαϊκής σημαίας.

Φυσικά στα δικά της υπόγεια θέατρα δίνει τις όλο νόημα και επαναστατικότητα δικές της παραστάσεις και η αριστερά. Μα καλούν να μην τα επιτρέψουμε τα μέτρα να περάσουν. Αυτοί θα ξέρουν. Αριστεροί είναι, κάτι παραπάνω ξέρουν από τον μέσο πολίτη. Μόνο που δε μας λένε τι ακριβώς προτείνουνε να γίνει, να το συζητήσουμε ρε παιδί μου. Αντιθέτως σπαταλάνε την ευρηματικότητά τους για κάθε λογής ανακοίνωση και τσαμπουρνάνε  χίλιες δυο περιττές παπαρολογίες. Στην παρούσα φάση λοιπόν η αριστερά αυτό που μπορεί να επιδείξει είναι μόνο λόγια. Το ΚΚΕ δε  δέχεται ούτε πενιά για την λυκοσυμμαχία του μαύρου μετώπου συγκυβέρνησης και ευρωπαϊκής ένωσης που στηρίζουν την πλουτοκρατία. Από λόγια μια χαρά πάμε. Το ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη είναι πιο κουλτουριάρικο φυσικά και αποφεύγει την στεγνή επαναστατική φρασεολογία και βάζει αρχαία Πομπηία και πολιτικούς νάνους. Εδώ  ο κόσμος καίγεται και η αριστερά μαλλιάζει μοναχά την γλώσσα της λες και της το ζήτησε κανείς και είτε χτενίζεται είτε τα κάνει τζίβες. Έχουμε καμιά 7 αριστερά κόμματα συνολικά εντός και εκτός βουλής. 7 νάνους που έτσι και τους ενδιέφερε τίποτα θα μπορούσαν όλοι μαζί όχι μόνο να ψηλώσουν αλλά να πάρουν και προαγωγή και να ανέβουν κατηγορία παραμυθιού και από νάνοι να γίνουν ακόμα και λύκοι αλλά αντιθέτως αυτοί μοναχά βγάζουν έξω τα ατροφικά κουλτουριάρικα τσουτσούνια τους να δουν ποιος την έχει αριστερότερη.
Φυσικά λίγο πιο κάτω και οι μικρότεροι κάνουν το δικό τους κομμάτι. Η Ντόρα η Μπακογιάννη που την έχει βρει με την παρομοίωση "θέατρο σκιών" και το τσαμπουρνάει εδώ και τρεις ανακοινώσεις. Θα μιλούσε φαίνεται με την φίλη της την Ντενίση στο τηλέφωνο και θα το συζητήσανε. "Έλα Μιμή μου. Πως σου φαίνεται να πω θέατρο σκιών στην ανακοίνωση της ΔΗΣΥ;" "Α γλυκιά μου τέλειο ε; Θα πάθουν όλοι σοκ μιλάμε. Τι εκλεπτυσμένο. Τόσο αριστοκρατικό μα και τόσο απλό συγχρόνως." "Αχ σε ευχαριστώ γλυκιά μου. Θα βγάλω τώρα τις πιτζάμες και θα έρθω από εκεί να το γιορτάσουμε με λίγο καλό Γαλλικό κρασί." Από την άλλη ο Κουβέλης με την ξανανιωμένη αριστερά του συνεχίζει την στρατηγική του low profile. Μια λιγότερο ΠΑΣΟΚ μια περισσότερο ΣΥΡΙΖΑ και τούμπαλιν μέχρι να γίνουν εκλογές να μπει στην βουλή να πάρει την επιχορήγηση και μετά βλέπουμε. Και έτσι δε μας πουλάει ούτε Μαγιακόφσκι, ούτε Γωγου. Προτιμάει αρχαιοελληνική διανόηση και σύνταξη σε τέτοιο βαθμό που εγώ προτείνω να το κάνει Φιλολογική Αριστερά να βγαίνουν και τα αρχικά ΦΙ.ΑΡ. Ο Αγγλικός φόβος δηλαδή. Φόβος μια για το τι θα πει το ΠΑΣΟΚ μια για το τι θα πει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και φυσικά και οι άλλοι ενδιαφέρονται. Ο Δημαράς και το άρμα του που μυρίζει σαν στρατιωτική αρβύλα. Οι Οικολόγοι που θα εκδώσουν έρευνα πως επηρεάζει η κρίση τα πεύκα καθώς και τα λάμα. Έχουμε και την σπίθα που δεν θα γίνει ούτε καν αναπτήρας με Μίκη, Ζουράρη, Πατουλίδου, Παπαθεμελή και άλλα cartoons. Θα κάνει και ο καμένος τώρα κόμμα. Λιακοπουλική συμμαχία έμαθα θα το πει. Welcome to show.


Πρέπει να κάνουμε θυσίες πάλι λοιπόν. Θυσίες στον θεό την χρεοκοπίας για να αποτρέψουμε τον ερχομό του. Γιατί δεν είναι επιλογή η χρεοκοπία σύμφωνα με τον πρωθυπουργό μας. Σου υπενθυμίζω κιόλας ποιος είναι. Ο πάτερ- Δήμος έτσι;. Ο Παπαδήμος. Ξέρω ότι ακόμα δεν το έχεις καταλάβει αλλά χώνεψέ το. Έχουνε έτσι λοιπόν την τέλεια απειλή. Την χρεοκοπία καθώς αυτούς δεν τους νοιάζει. Ακόμα και να χρεοκοπήσουμε αυτοί θα είναι μια χαρά. Εμείς μόνο έχουμε να φοβόμαστε από αυτό το σενάριο δυστυχώς και έτσι όλη μας η ζωή είναι μια ατέλειωτη θυσία
Όλα αυτά την ώρα που οι άνεργοι είναι επισήμως ένα εκατομμύριο –βγάλε συμπέρασμα για το πραγματικό ποσοστό-, την ώρα που ένας στους δύο νέους κάτω των 25 είναι άνεργοι και που οι άστεγοι αυξάνονται ενώ εμείς χαζοχαρούμενα ευχόμαστε να χιονίσει. Την ίδια ώρα ασχολούμεθα με το κότερο του Χατζηγιάννη, συνεχίζουμε βλακωδώς να σκοτωνόμαστε για τις ποδοσφαιρικές ομάδες και να αναρωτιόμαστε ποιο θα είναι το επόμενο τηλεοπτικό βήμα της Μαρίας Μπεκατώρου. Γίνε καρδιά μου μάρμαρο.

Φυσικά την ημέρα της ψήφισης του νέου μνημονίου οι πασίγνωστοι άγνωστοι κάψανε όλη την Αθήνα. Ντροπή και των γονέων. Για άλλη μια φορά ο κομπλεξικός μαύρος συρφετός έπαιξε το παιχνίδι της εξουσίας που κατηγορεί παρασυρμένος βλακωδώς από την προβοκατόρικη αναγκαιότητα. Στο διάβα τους οι πιθηκόμυαλοι γηπεδομπάχαλοι, οι βαλτοί μπάτσοι και οι πληρωμένοι με ξεροκάματα μετανάστες, ο ένας υποστηριζόμενος από τον άλλον σαν μια γροθιά, ξεπεράσανε το μπανάλ του να καις τράπεζες και είπανε να καταστρέψουνε ένα σωρό περιουσίες, μαγαζιά που υποθέτω πως για τον κόσμο τους, αφού ο άλλος έχει δικό του μαγαζί είναι εξουσιαστής και εκμεταλλεύεται τον κόσμο επειδή δεν πουλάει ρούχα με ραμμένα αλφάδια και δεν κάνει μοϊκάνες ή τζίβες, κάψανε διατηρητέα παλιά κτήρια, σίγουρα θα ανήκαν σε καπιταλιστές αυτά, κινηματογράφους για να μην βλέπει ο κόσμος τις εγκεφαλοαλλοιωτικές ταινίες που κυκλοφορούν, μόνο ντοκιμαντέρ για τον Ισπανικό εμφύλιο και γενικά ότι βρήκαν στον διάβα τους, ανίκανοι να ξεχωρίσουν όπως πάντα την βούρτσα από την Δρούζα.

Μες την πολύ μαστούρα μου
τα έκανα όλα στάχτη
δεν μου 'στειλε η μάνα μου λεφτά
και έβγαλα το άχτι.
Όλα γυρίζουν στο κεφάλι τους και μας την πέφτουν μες την ζάλη τους.

Διαβάζετε τον Επίορκο ο οποίος τελεί ένα κωμικοτραγικό μνημόσυνο στην ανθρωπιά και την λογική. Αλλά αρκετά ασχοληθήκαμε με τα μνημόσυνα και τα σάβανα γιατί αύριο είναι η γιορτή των ερωτευμένων. Επομένως ο Επίορκος Αλέξαρχος βγάζει τα μαύρα και φοράει ροζ μπλουζίτσα και χρωματιστό βρακάκι με αγγελάκια σε μαθήματα τοξοβολίας και αγίους σε μαθήματα υπέρ καταναλωτισμού ομοφυλοφιλικού τύπου και φτιάχνει για τα επόμενα λίγα λεπτά περιβάλλον ερωτικό.
Του Αγίου Βαλεντίνου λοιπόν αύριο. Αυτήν την με το στανιό θρησκευτική γιορτή των μεγαλεμπόρων. Είσαι ερωτευμένος ή ερωτευμένη; Άκου την εφηβικά αντιδραστική μου πρόταση. Μη ξοδέψεις φράγκο. Μην πεις ούτε ένα σ' αγαπώ παραπάνω αύριο. Μη σου πω να μη δεις καν το ταίρι σου αύριο. Πιες τα με όσα μπακούρια φίλους ή φίλες έχεις. Μην συμμετέχεις ούτε για πλάκα σε αυτό το μνημόσυνο του νεκρού έρωτα που σου επιβάλλουν απ' τις τηλεοπτικές εκπομπές και τα καψουροτράγουδα. Δεν είσαι αναγκασμένος να ερωτευθείς. Ο έρωτας είναι κάτι το τόσο μοναδικό και σπάνιο που τυχερός θα είσαι άμα σου συμβεί μια φορά στη ζωή σου. Το life style όπως το λέμε μας θέλει οπωσδήποτε ερωτευμένους. Από τα κοινά σήριαλ και τις νεανικές σειρές, μέχρι τα τραγούδια που όλα μιλάνε για αγάπη και χωρισμό και ξανά καψούρα και ξανά χωρισμός και το καημένο το κορίτσι ή ο αγχωμένος να είναι in νέος σου λέει πρέπει οπωσδήποτε να ερωτευθώ, μην τσάμπα τα ακούω τα κομμάτια, πρέπει να με εκφράζουν κιόλας. Μη πιέζεσαι, άμα είναι να έρθει θα 'ρθει, αλλιώς θα προσπεράσει. Και άμα θέλεις να μάθεις ο έρωτας γιορτάζεται κάθε μέρα καθώς μπορείς να τον βρεις κρυμμένο με διάφορες μορφές, πότε σαν φίλο, πότε σαν μητρικό χάδι παντού. Και όσο αναφορά τον έρωτα ανάμεσα σε δύο νέους, το πρότυπο δεν είναι ο Χατζηγιάννης με την Μακρυπούλια, ο Ρέμος με την Υβόννη, ούτε καν ο Βοσκόπουλος με την Γκερέκου. Πρότυπο είναι ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα. Έρωτας είναι το τελευταίος φιλί της Ιουλιέτας στον Ρωμαίο όταν αυτός είχε είδη βρέξει τα χείλη του με το θανατηφόρο δηλητήριο.