- 9/12/2014-
"Ο ΕΠΙΟΡΚΟΣ ΚΑΝΕΙ COMEBACK"
Κάνω
comeback comeback στ'
ακουστικά σου
ήρθα δριμύτερος να οπλίσω τα αυτιά σου
Κάνω comeback comeback να απαγγείλω
ημερολόγια από έναν γραικύλο
ήρθα δριμύτερος να οπλίσω τα αυτιά σου
Κάνω comeback comeback να απαγγείλω
ημερολόγια από έναν γραικύλο
Φίλες
και φίλοι, ακροατές παλιοί και νέοι,
κάνω comeback στον
ραδιο-φόνο του διαδυκτίου, γυρίζω στον
τρόπο του εγκλήματος δηλαδή, ο οποίος
είναι πλάγιος αλλά σε πολύ λίγο καταλήγει
επιθετικός, κυνηγώντας το πολυπόθητο
γκολ στα δίχτυα της πραγματικότητας.
Της πραγματικότητας που τον τελευταίο
αρκετό καιρό που δεν κάνω εκπομπές,
διαπιστώνω πως δεν έχει αλλάξει σχεδόν
σε τίποτα. Κάποια πρόσωπα μόνο
αντικαθίστανται αλλά το σενάριο μένει
το ίδιο. Κακή κωμωδία οφείλω να σου πω,
και συγνώμη για το spoiler,
με έναν πανούργο γκλαμουράτο
στον ρόλο του κακού που δεν θέλει να
αφήσει με τίποτα την εικόνα του και τα
γόητρά του και συνωμοτεί μονίμως πίσω
από την πλάτη του αφελή συναδέλφου του
από τον οποίο κινδυνεύει να χάσει τα
κεκτημένα του και έτσι τον καταδιώκει
υπογείως! Συνήθως το έργο τελειώνει με
την θριαμβευτική νίκη του καλού, αλλά
η απαισιόδοξη φύση μου δεν με αφήνει να
το δω έτσι, επομένως παίρνω όπως πολλοί
ακόμα τον ρόλο του αφηγητή και να 'μαι
στα ηχεία σας και στις οθόνες σας να λέω
και 'γω την ιστορία έτσι όπως την
καταλαβαίνω! Δεν έχω πρόβλημα με το
b-movie αρκεί
να έχει μια φροντίδα και μια αγωνία στο
γύρισμά της. Σαν παλιό σινεμά...
Είστε
προσγειωμένοι στην εκπομπή “Ο Επίορκος”
και οφείλω να μην αρχίσω κατευθείαν
τους συνειρμικούς μου μονολόγους, πριν
δώσω πρώτα τις απαραίτητες πληροφορίες
περί του τί πρόκειται να συμβαίνει εδώ
πέρα. Για αρχή να συστηθώ βέβαια ξανά!
Στα ηχεία σου μασκαρεύομαι τον Αλέξαρχο.
Το αρχαιοπρεπές όνομα, που και ετυμολογικά
να το δεις απωθεί την αρχή την εξουσία.
Μάλλον μαθητής της κυνικής σχολής ο
αρχαίος φιλόσοφος Αλέξαρχος, που πολλοί
τον αποκάλεσαν κοροϊδευτικά και “μέγα”,
είχε το χούι να απωθείται εντόνως από
την ιδέα της εξουσίας και έτσι ούτε ποτέ
εξουσίασε, ούτε και τον εξουσίασε ποτέ
κανείς. Δίδαξε πότε με κωμικούς μονόλογους,
πότε με οργισμένους λόγους, πάντα δημόσια
και πάντα εκτεθιμένος, το φιλοσοφικό
του σύστημα και ο μύθος τον θέλει στα
γεράματά του να μεταμορφώνεται σε
φαλλοφόρο σάτυρο και έκτοτε να χάνονται
τα ίχνη του. Σαν να μην υπήρξε ποτέ, σαν
να ήταν ένα αστείο...
Έτσι θα πηγαίνει αγαπητοί μου η εκπομπή. Με εμένα να μονολογώ σχολιάζοντας πότε τα υπαρκτά και πότε τα ανύπαρκτα και όλοι μαζί θα επιχειρούμε να διασκεδάζουμε ακόμα και υποφέροντας με τα όσα συμβαίνουν στην επικαιρότητά αυτού ή όποιου άλλου σύμπαντος. Ίσως προς το παρόν να σε ενοχλεί λίγο ο φαινομενικά κουλτουριάρικος χαρακτήρας μας αλλά σου υπόσχομαι ότι δεν είναι έτσι. Θα έχουμε όλων των ειδών τις εκφράσεις καθώς και σόκιν ανεκδοτάκια να αλαφρένουμε το κλίμα πότε πότε αλλά θα είμαι και ειλικρινής και θα σου ομολογήσω πως οι επιδέξιες εκπομπές θέλουν και επιδέξια αυτιά. Τέλος οφείλω να δώσω κάποιες πληροφορίες για τις μουσικές. Μη ξεχνάμε ότι πάνω απ' όλα η εκπομπή είναι ραδιοφωνική, άρα παραδοσιακά ο πρωταγωνιστής είναι η μουσική! Εδώ όμως δυστυχώς ή ευτυχώς έχουμε ένα μικρό θέμα. Μη περιμένεις κανέναν ειρμό και καμιά αρμονία στις μουσικές επιλογές. Η εκπομπή είναι για όλα τα μπούστα (εκτός από τα σιλικονάτα) και θα σε παίζω μεταξύ Μπαχ και Ζαφείρη Μελά. Ελπίζω να μη σου ξενίσει πολύ. Δε ξέρω, ίσως να μην έχω πιάσει το πνεύμα του ραδιοφώνου, αλλά στο διαδικτυακό μου τσαρδί, θα φας αυτά που με αγάπη σου μαγείρευα μια βδομάδα. Δοκίμασε και μπορεί να σου αρέσει....
Εδώ είμαστε ακόμα αγαπημένοι μου ακροατές. Στην ανώμαλη βιτσιόζα Ελλάδα. Την Ελλάδα που έχει κρίση. Οικονομική, πολιτική, ηθική και βέβαια ταυτότητας και που η γνωστότερη κρίση της είναι αυτή του Νίκου του Μακρόπουλου. Δε πα να χτίζεις μέγαρο παρέα με τον παίδαρο, τον ντοπαρισμένο, παραφουσκωμένο από τις κρεατίνες, με τα αστραφτερά δόντια και τα μαλλιά φράχτης (που είναι το μόνο που μπορείς έστω και με δυσκολία να πηδήξεις), να τον βλέπει ο ομοφυλόφιλος τηλεπαρουσιαστής και να του τρέχουνε τα σάλια από το στόμα και οι κοκαίνη από τα ρουθούνια; Ο πολιτισμός μιας χώρας κρίνεται στις λεπτομέριες. Στο πως φέρεται στις μάνες, στις εγκύους, στους γέρους και επίσης στα σκουπίδια της. Πρόστιμα πολλών χιλιάδων ευρώ επιβάλλονται στην Ελλάδα από το ευρωπαϊκό δικαστήριο, για το χειρισμό των απορριμάτων, τις χωματερές δηλαδή κτλ. Παράλληλα αξέχαστοι μένουν οι αγώνες για ακύρωση των ΧΥΤΑ ή του ΣΜΑ της Ευκαρπίας. Φυσικά οι δήμοι και οι κυβερνήσεις, προτιμούν τις ευκολότερες και οικονομικότερες λύσεις, με μια ψιλομπόχα, έναν ψιλοκαρκίνο, μερικά χιλιάδες πρόστιμα. Άλλωστε οι μυρωδιές από τα σκουπίδια μας δε φτάνουν μέχρι την βουλή σε αντίθεση με τα δικά της σκουπίδια που με το έτσι θέλω σερβίρονται στο σαλόνι μας και τις ζωές μας καθημερινώς. Άκουσα να ψελίζεις ότι είμαι λαϊκιστής, αλλά άμα το καλοσκεφτείς, όπου φτωχός και τα σκουπίδια του...
Εδώ ο κόσμος καίγεται και το κομμούνι χτενίζεται! Οι σύντροφοι από τον Περισσό, οι περττοί που λέμε, ανακοίνωσαν αυτές τις μέρες ανοιχτό διαγωνισμό για το νέο λογότυπο του ιστορικού κόμματος, που θα υοθετήσει το 2018 όπου και θα συμπληρώσει 100 χρόνια ύπαρξης. Ακούνε φαίνεται τόσα χρόνια να τους καταλογίζουν το ότι είναι απαρχαιωμένοι και είπαν να καταφύγουν σε τρέντι διαδραστικές κινήσεις να πουν ένα καλό λόγο γ' αυτούς μετά τους νεοδημοκράτες και τους λοιπούς δεξιούς και οι άλλοι δεξιοί που καμώνονται τους κεντρώους, οι Καμινόπληκτοι και Μπουταρόπληκτοι “προοδευτικοί” φιλελέδες, που τρελαίνονται για κάτι τέτοιες μοντερνιές. Όπως στο φεστιβάλ της ΚΝΕ που πήγα φέτος και πουλούσαν μπλουζίτσες και αναπτήρες και μπρελόκ με τον Στάλιν και τον Μαρξ κλπ. Κάντο όπως ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή αλλά χειρότερα, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ τουλάχιστον ξέρουμε ότι έχει αυτό της “ροζ αριστεράς” και σου κάνει μπλουζίτσες με κάτι κουκουλωμένους και ρομαντικά συνθηματάκια, κάτι αστεράκια με revolution πάνω κλπ, απευθυνόμενος δηλαδή σε έφηβους τρέντυ αριστερούς, αλλά εσύ μου κάνεις το ίδιο με την φάτσα του Στάλιν και του Βελουχιώτη. Θυμάμαι ως μαθητής λυκείου που σε μια έκθεση κατέληξα στο συμπέρασμα πως κυκλοφορούν από εταιρίες μπλούζες με αλφάδια και λέξεις όπως rebel, revolution κλπ για να τα φοράει ο έφηβος και να εκτονώνει την φυσική -για την ηλικία- επαναστατικότητά του σε αυτά και να μην γίνετε περισσότερο επικίνδυνος και μπορεί το ΚΚΕ να μην είναι μεγαλοεταιρία αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Άμα στην επανάσταση κοιτάξουμε πρώτα την γκαρτναρόμπα μας να δούμε τί αριστερό t-shirt έχουμε πριν ξεσκονίσουμε τα όπλα το βλέπω για εργατική υποχώρηση...
Και μιας και πιάσαμε θέματα της εργατιάς πάμε σε ένα ακόμα από τα πολλά, δυσάρεστο νέο (δόξα τον Θεό έχουμε πολλά τέτοια)! Αναφέρομαι στο εργατικό ατύχημα που έγινε στο Βόλο και έχασε την ζωή του ένας 49χρονος στο εργοστάσιο της Χαλυβουργίας στο Βελεστίνο, ο οποίος έπεσε σε δεξαμενή νερού. Η συνθήκες του δυστυχήματος είναι υπό διερεύνηση λένε και φυσικά όλοι γεμίζουμε εμπιστοσύνη και σιγουριά όταν ακούμε κάτι τέτοια και ξέρουμε πως αν υπάρχουν αίτιοι θα καταδικασθούν, ειδικά άμα οι αίτιοι είναι οι εργοστασιάρχες. Έλα μωρέ θα σου πουν. Στον καθένα μπορούν να συμβούν αυτά. Έτσι λοιπόν και αυτός ο θάνατος θα μπει απλά στις στατιστικές, επειδή όπως για κάθε κινέζικο σύστημα έτσι και για το δικό μας ο εργάτης είναι απλά νούμερο. Κανένα μάτι από το ευρύ κοινό δεν δάκρυσε, κανείς σχεδόν δε το συζήτησε, αντιστοίχως άμα αύριο σκοτωνόταν – χτύπα ξύλο βέβαια, δεν επιθυμούμε τον θάνατο κανενός- ο Πέτρος Κωστόπουλος, ή ακόμα και η Τζούλια Αλεξανδράτου θα είχαμε απανωτά τηλεοπτικά αφιερώματα. Όχι πως δεν υπάρχει λογική και κατανοητή εξήγηση γ' αυτό αλλά είναι δυσκολοχώνευτο το πώς τα νούμερα τα κάνουν διάσημους και σημαντικούς και πως τους αληθινά σημαντικούς τους κάνουν απλά νούμερα. Βλέπε τηλεόραση, έχε το κεφάλαιο ήσυχο...
Το θέμα βέβαια που απασχόλησε και αποσχολεί όλον αυτόν τον καιρό περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι η υπόθεση του Νίκου Ρωμανού! Η ιστορία είναι πάνω κάτω φυσικά γνωστή σε όλους. Ο 20χρονος Νίκος Ρωμανός, που συνελήφθει για ένοπλη ληστεία σε τράπεζα και συνδέθηκε, χωρίς ωστόσο να κατηγορηθεί τελικά γ' αυτό, με την Συνομωσία Πυρήνων Της Φωτιάς, βρίσκεται στην 29η , αν δε κάνω λάθος, ημέρα απεργίας πείνας, με αίτημα να του επιτραπεί να φοιτήσει στη σχολή όπου πέρασε. Πέρα από την στάση των διοικούντων και “αρμοδίων”, το θέμα αυτό έχει πάρει σε επίπεδο διαλόγου μεταξύ πολιτών μία σχεδόν ντροπιαστική τροπή. Θα εξαιρέσω από την αναφορά μου φυσικά αυτούς που η γνώμη τους είναι, "να ψοφήσει το κωλόπαιδο". Η πραγματικότητα της απανθρωπιάς μερικών είναι γνωστή άλλωστε. Θα ήθελα να μείνω περισσότερο στους ψυχραιμότερους-με ή χωρίς εισαγωγικά-, που στήνουν την διαφωνία τους ή την συμφωνία τους γύρω από το τί είναι νόμιμο. Κατεβατά τοποθετήσεων και άρθρων του συντάγματος έχω δει τελευταία που αποδεικνύουν την νομιμότητα ή όχι του αιτήματος του Νίκου Ρωμανού. Νομίζω πως δεν είναι αυτή η ουσία. Δεν έχω σαν άνθρωπος φετίχ με την καταπάτηση των νόμων, ούτε όμως και με την τήρησή τους. Θεωρώ πως σε μοναδικές περιπτώσεις όπως αυτή και γενικά όπως κάθε μία που έχει να κάνει με την ζωή νέων ανθρώπων και όχι μόνο, θα πρέπει να υπάρχει η καθόλα δημοκρατική ελαστικότητα ο νόμος να εξαιρεί καταστάσεις από άλλες. Ο νόμος θα επιτρέψει σε εμπόρους ναρκωτικών να σπουδάσουν, αλλά όχι σε πολιτικούς κρατούμενους και μετανάστες. Ότι είναι νόμιμο δεν είναι πάντα και ηθικό...
Συνελήφθει πρώην αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ για συμμετοχή σε κύκλωμα ναρκωτικών καθώς και ο 20χρονος γιος του. Το παιδί λοιπόν αυτό θα δικαιούται να σπουδάσει όταν το ζητήσει, ο Νίκος Ρωμανός όμως όχι. Πολύ σωστά κάποιοι επισήμαναν πως ακόμα και για λόγους τακτικής η κυβέρνηση θα έπρεπε να επιτρέψει στον Ρωμανό να σπουδάσει αλλά επιτρέψτε μου και με το μικρό φετίχ για συνομωσιολογία που με διακρίνει να υποθέσω πως είναι θέμα τακτικής η στάση της. Είτε ποντάρει στους ακροδεξιούς και συντηριτικούς ψηφοφόρους άσχετα με το υπόλοιπο κοντινό κόστος, καθώς μάλλον οι εκλογές πλησιάζουν και δεν έχουν πρόβλημα να αφήσουν χάος στον ΣΥΡΙΖΑ για να μη κρατήσει πολύ, είτε η στάση αυτή, είναι ένα μήνυμα για το πόσο αμείλικτοι είναι και θα τραβήξουν το ρίσκο της ζωής όσο το τραβήξει ο ίδιος για να ξέρουν όλοι στο μέλλον πως αυτή η κυβέρνηση άμα θέλει δε δείχνει έλεος και δεν υπάρχει ελπίδα. Όπως και να' χει χαζοί με την συμβατική έννοια δεν είναι, θα μπορούσαν να σώσουν τον Ρωμανό και όπως και να ΄χει κυβερνώντες, αντιπολιτευόμενοι και άλλοι, παίζουν παιχνίδια τακτικής πάνω από τον ανοιχτό τάφο ενός 20χρονου και αυτό το σκληρό, τεχνοκρατικό πρόσωπο της πολιτικής είναι που πρέπει να φοβόμαστε όλοι πρωτίστως...
Όλη αυτή η υπόθεση με τον Νίκο Ρωμανό, με την διαβολική σύμπτωση της επετείου της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου σήκωσε ένα τεράστιο κύμα ενεργής διαμαρτυρίας. Πορείες, κείμενα, παρεμβάσεις και καταλήψεις σε όλη τη χώρα. Τόσο συνηθισμένα όμως φαινόμενα, με τόση κατάχρηση αυτών των μέσων που πολύς κόσμος δεν αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητά τους. Πακέτο με όλα αυτά φυσικά όπως ήταν αναμενώμενο, πήγαν τα πάμπολλα επεισόδεια. Έχουμε να κάνουμε με έναν κύκλο βίας όπου έχει μια λογική συνέχεια από τον δολοφόνο Κορκονέα στον οπλοφόρο Ρωμανό και από τους συλληφθέντες και κακοποιημένους ληστές του Βελβεντού, έως τις μολότωφ στα Εξάρχεια. Θα αποφύγω την συζήτηση για το αν ειναι σωστή ή όχι η χρήση βίας από τους διαδηλωτές καθώς πέρα από μακροσκελές θέμα συζήτησης είναι και πολύ σύνθετο καθώς έχουμε να κάνουμε με την αυθόρμητη βούληση πολλών και οργισμένων ανθρώπων. Κάτι τέτοιο φεύγει από τον έλεγχο όλων μας γ΄αυτό και είναι τόσο επικίνδυνο ίσως κάποιες φορές και για μας αλλά περισσότερο για τους δέκτες της συλλογικής οργής. Η πολιτεία θα όφειλε, αφού τόσο αγαπάει, σχεδόν σεξουαλικά την νομιμότητα, να μείνει στο γράμμα του νόμου χωρίς παρεκτροπές,όμως άφησε ελεύθερη και πάλι την αστυνομία να προβεί σε ένα όργιο άρρωστης και σαδιστικής βίας. Καιρό δε μπορούσα να καταλάβω τι ειναι αυτό που ωθεί τον τόσο ελάχιστα πληρωμένο ΜΑΤατζή να κάνει αυτή τη δουλειά. Αφού δεν είναι οικονομικό, ποιο είναι το κίνητρο; Τώρα το κατάλαβα και με τη βοήθεια ενώς βιβλίου που έπεσε στα χέρια μου. Ο ΜΑΤατζής δε στέλνεται από τον ανώτερό του σε υπηρεσία αλλά σε πόλεμο και ο πιστός στρατιώτης, με όλο το κομπλεξικό του εγώ, ζητάει τα λάφυρα του πολέμου. Να βασανίσει και να βιάσει τον αντίπαλο και η διοίκηση, ακριβώς επειδή δεν τον πληρώνει, για να τον έχει υπηρέτη του λέει “ ξέσπασε ελεύθερα. Είναι δικοί σου”. Το ότι η αστυνομία αντί για καθαρά νομικό, έχει πολιτικό χαρακτήρα, ο οποίος επιβραβεύεται μάλιστα, είναι ότι πιο τρομακτικό, και εκεί είναι που δυστυχώς πρέπει να σταματάνε οι κουβέντες περί απειλών κατά της δημοκρατίας και να έρθει στο τραπέζι η αληθινή κουβέντα. Το πως μπορούμε να χειριστούμε αυτόν τον πόλεμο...
Βία με την ευροία έννοια είναι πολλά πράγματα. Βία είναι οι μεταμφιεσμένοι ασφαλίτες μέσα στις πορείες, όπως βία είναι και η εμετική προπαγάνδα. Εκτός από τους αστυνομικούς το άλλο κέντρο εξουσίας, οι δημοσιογράφοι οργίασαν και πάλι. Με τους διαβολικούς διαδηλωτές που πήγαν να κάψουν κόσμο ζωντανό, μέχρι τις άπειρες υπερβολές και την μηδενική προβολή του πραγματικού έργου της αστυνομίας με κορυφαία στιγμή βέβαια τους αλεξιπτωτιστές κομάντο, αερομεταφερόμενους παρκουριστές αναρχικούς. Την μοίρα αεράμυνας, αέρα εδάφους που εκσφενδόνιζε από τις ταράτσες χιλιάδες μολότωφ. Φήμες θέλουν ειδικά εκπαιδευμένους αναρχικούς, που εντολοδόχοι τους είναι φυσικά μεταλλαγμένες μυστικές αδελφότητες,να είναι οι πραγματικοί υπέυθυνοι της εξαφάνισης του Μαλαισιανού Μπόινγκ και με αυτό καθώς και άλλα ανά τους αιώνες εξαφανισμένα αεροπλάνα (βλέπε τρίγωνο των Βερμούδων κλπ) να επιτεθούν απο τον αέρα σε αθώους ψηφοφόρους του Σαμαρά του Βενιζέλου και του Θεοδωράκη. Η γελοιότητα της προπαγάνδας σε όλο της το μεγαλείο αγαπητοί μου, όπου όσα και να πω εγώ δεν μπορούν να βγάλουν το ίδιο γέλιο με τις αρλούμπες του δημοσιογράφου του αντένα. Το πάθος για την λευτεριά είναι δυνατότερο από τα αντιαρματικά. Λευτεριά στον σύντροφο spiderman...
Διαβαζετε τον Επίορκο ο οποίος δε ξέρει από που να αρχίσει και που να τελειώσει. Ειδικά το δεύτερο. Είναι τόσα αυτά που συμβαίνουν στην σουρεαλιστική μας χώρα, αλλά είναι και η πρώτη μου εκπομπή σήμερα και ήδη έχω επεκταθεί παραπάνω. Θα έχουμε πάρα πολλά να πούμε και στο μέλλον. Πλησιάζει η εκλογή προέδρου δημοκρατίας. Τον Σταύρο Δήμα προτεινει η κυβέρνηση. Παιδί της Νέας Δημοκρατίας, παρουσιαστικό άλα Πατακός. Παιδί των τραπεζών. Έχει κάνει δικηγόρος στη Παγκόσμια Τράπεζα. Γενικά άνθρωπος που υπερασπίζεται μια ζωή τα συμφέροντα του απλού λαού. Θα εκλέξουν γλάστρα οι βουλευτές μας και το θέμα μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε εκλογές. Οπως και να 'χει η γλάστρα πάνω στο κεφάλι μας θα πέσει. Πάντως αν νιώθεις άσχημα και μελαγχολικά έχει φτιαχτεί application που ρυθμίζει την διάθεση. Το συνδέεις με καλώδια στο κεφάλι σου και ρυθμίζεις άμα θες να χαλαρώσεις να σου ανέβει η διάθεση, ακόμα και να φτάσεις σε οργασμό. Τα ναρκωτικά του μέλλοντος αγαπητοί μου. Που να ψάχνεις φούντα καλή και σύριγγες καθαρές. Πάρε το smartphone το τηλέφωνο που όσο πάει γίνεται εξυπνότερο και εσύ πιο μπουμπούνας, ενώ ο Stephen Hawking προειδοποιεί την ανθρωπότητα ότι διατρέχει μελλοντικούς κινδύνους από την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη της τεχνιτής νοημοσύνης.
Σβήσε με κυρά μου
απ τα τεφτέρια σου
θέλω smartphone
μακρυά τα χέρια σου
Κάνεις συνέχεια φασαρία
στο σεξ και δεν μπορώ
τώρα με μπαταρία
μόνος μου θα την βρω
Έτσι θα πηγαίνει αγαπητοί μου η εκπομπή. Με εμένα να μονολογώ σχολιάζοντας πότε τα υπαρκτά και πότε τα ανύπαρκτα και όλοι μαζί θα επιχειρούμε να διασκεδάζουμε ακόμα και υποφέροντας με τα όσα συμβαίνουν στην επικαιρότητά αυτού ή όποιου άλλου σύμπαντος. Ίσως προς το παρόν να σε ενοχλεί λίγο ο φαινομενικά κουλτουριάρικος χαρακτήρας μας αλλά σου υπόσχομαι ότι δεν είναι έτσι. Θα έχουμε όλων των ειδών τις εκφράσεις καθώς και σόκιν ανεκδοτάκια να αλαφρένουμε το κλίμα πότε πότε αλλά θα είμαι και ειλικρινής και θα σου ομολογήσω πως οι επιδέξιες εκπομπές θέλουν και επιδέξια αυτιά. Τέλος οφείλω να δώσω κάποιες πληροφορίες για τις μουσικές. Μη ξεχνάμε ότι πάνω απ' όλα η εκπομπή είναι ραδιοφωνική, άρα παραδοσιακά ο πρωταγωνιστής είναι η μουσική! Εδώ όμως δυστυχώς ή ευτυχώς έχουμε ένα μικρό θέμα. Μη περιμένεις κανέναν ειρμό και καμιά αρμονία στις μουσικές επιλογές. Η εκπομπή είναι για όλα τα μπούστα (εκτός από τα σιλικονάτα) και θα σε παίζω μεταξύ Μπαχ και Ζαφείρη Μελά. Ελπίζω να μη σου ξενίσει πολύ. Δε ξέρω, ίσως να μην έχω πιάσει το πνεύμα του ραδιοφώνου, αλλά στο διαδικτυακό μου τσαρδί, θα φας αυτά που με αγάπη σου μαγείρευα μια βδομάδα. Δοκίμασε και μπορεί να σου αρέσει....
Εδώ είμαστε ακόμα αγαπημένοι μου ακροατές. Στην ανώμαλη βιτσιόζα Ελλάδα. Την Ελλάδα που έχει κρίση. Οικονομική, πολιτική, ηθική και βέβαια ταυτότητας και που η γνωστότερη κρίση της είναι αυτή του Νίκου του Μακρόπουλου. Δε πα να χτίζεις μέγαρο παρέα με τον παίδαρο, τον ντοπαρισμένο, παραφουσκωμένο από τις κρεατίνες, με τα αστραφτερά δόντια και τα μαλλιά φράχτης (που είναι το μόνο που μπορείς έστω και με δυσκολία να πηδήξεις), να τον βλέπει ο ομοφυλόφιλος τηλεπαρουσιαστής και να του τρέχουνε τα σάλια από το στόμα και οι κοκαίνη από τα ρουθούνια; Ο πολιτισμός μιας χώρας κρίνεται στις λεπτομέριες. Στο πως φέρεται στις μάνες, στις εγκύους, στους γέρους και επίσης στα σκουπίδια της. Πρόστιμα πολλών χιλιάδων ευρώ επιβάλλονται στην Ελλάδα από το ευρωπαϊκό δικαστήριο, για το χειρισμό των απορριμάτων, τις χωματερές δηλαδή κτλ. Παράλληλα αξέχαστοι μένουν οι αγώνες για ακύρωση των ΧΥΤΑ ή του ΣΜΑ της Ευκαρπίας. Φυσικά οι δήμοι και οι κυβερνήσεις, προτιμούν τις ευκολότερες και οικονομικότερες λύσεις, με μια ψιλομπόχα, έναν ψιλοκαρκίνο, μερικά χιλιάδες πρόστιμα. Άλλωστε οι μυρωδιές από τα σκουπίδια μας δε φτάνουν μέχρι την βουλή σε αντίθεση με τα δικά της σκουπίδια που με το έτσι θέλω σερβίρονται στο σαλόνι μας και τις ζωές μας καθημερινώς. Άκουσα να ψελίζεις ότι είμαι λαϊκιστής, αλλά άμα το καλοσκεφτείς, όπου φτωχός και τα σκουπίδια του...
Εδώ ο κόσμος καίγεται και το κομμούνι χτενίζεται! Οι σύντροφοι από τον Περισσό, οι περττοί που λέμε, ανακοίνωσαν αυτές τις μέρες ανοιχτό διαγωνισμό για το νέο λογότυπο του ιστορικού κόμματος, που θα υοθετήσει το 2018 όπου και θα συμπληρώσει 100 χρόνια ύπαρξης. Ακούνε φαίνεται τόσα χρόνια να τους καταλογίζουν το ότι είναι απαρχαιωμένοι και είπαν να καταφύγουν σε τρέντι διαδραστικές κινήσεις να πουν ένα καλό λόγο γ' αυτούς μετά τους νεοδημοκράτες και τους λοιπούς δεξιούς και οι άλλοι δεξιοί που καμώνονται τους κεντρώους, οι Καμινόπληκτοι και Μπουταρόπληκτοι “προοδευτικοί” φιλελέδες, που τρελαίνονται για κάτι τέτοιες μοντερνιές. Όπως στο φεστιβάλ της ΚΝΕ που πήγα φέτος και πουλούσαν μπλουζίτσες και αναπτήρες και μπρελόκ με τον Στάλιν και τον Μαρξ κλπ. Κάντο όπως ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή αλλά χειρότερα, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ τουλάχιστον ξέρουμε ότι έχει αυτό της “ροζ αριστεράς” και σου κάνει μπλουζίτσες με κάτι κουκουλωμένους και ρομαντικά συνθηματάκια, κάτι αστεράκια με revolution πάνω κλπ, απευθυνόμενος δηλαδή σε έφηβους τρέντυ αριστερούς, αλλά εσύ μου κάνεις το ίδιο με την φάτσα του Στάλιν και του Βελουχιώτη. Θυμάμαι ως μαθητής λυκείου που σε μια έκθεση κατέληξα στο συμπέρασμα πως κυκλοφορούν από εταιρίες μπλούζες με αλφάδια και λέξεις όπως rebel, revolution κλπ για να τα φοράει ο έφηβος και να εκτονώνει την φυσική -για την ηλικία- επαναστατικότητά του σε αυτά και να μην γίνετε περισσότερο επικίνδυνος και μπορεί το ΚΚΕ να μην είναι μεγαλοεταιρία αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Άμα στην επανάσταση κοιτάξουμε πρώτα την γκαρτναρόμπα μας να δούμε τί αριστερό t-shirt έχουμε πριν ξεσκονίσουμε τα όπλα το βλέπω για εργατική υποχώρηση...
Και μιας και πιάσαμε θέματα της εργατιάς πάμε σε ένα ακόμα από τα πολλά, δυσάρεστο νέο (δόξα τον Θεό έχουμε πολλά τέτοια)! Αναφέρομαι στο εργατικό ατύχημα που έγινε στο Βόλο και έχασε την ζωή του ένας 49χρονος στο εργοστάσιο της Χαλυβουργίας στο Βελεστίνο, ο οποίος έπεσε σε δεξαμενή νερού. Η συνθήκες του δυστυχήματος είναι υπό διερεύνηση λένε και φυσικά όλοι γεμίζουμε εμπιστοσύνη και σιγουριά όταν ακούμε κάτι τέτοια και ξέρουμε πως αν υπάρχουν αίτιοι θα καταδικασθούν, ειδικά άμα οι αίτιοι είναι οι εργοστασιάρχες. Έλα μωρέ θα σου πουν. Στον καθένα μπορούν να συμβούν αυτά. Έτσι λοιπόν και αυτός ο θάνατος θα μπει απλά στις στατιστικές, επειδή όπως για κάθε κινέζικο σύστημα έτσι και για το δικό μας ο εργάτης είναι απλά νούμερο. Κανένα μάτι από το ευρύ κοινό δεν δάκρυσε, κανείς σχεδόν δε το συζήτησε, αντιστοίχως άμα αύριο σκοτωνόταν – χτύπα ξύλο βέβαια, δεν επιθυμούμε τον θάνατο κανενός- ο Πέτρος Κωστόπουλος, ή ακόμα και η Τζούλια Αλεξανδράτου θα είχαμε απανωτά τηλεοπτικά αφιερώματα. Όχι πως δεν υπάρχει λογική και κατανοητή εξήγηση γ' αυτό αλλά είναι δυσκολοχώνευτο το πώς τα νούμερα τα κάνουν διάσημους και σημαντικούς και πως τους αληθινά σημαντικούς τους κάνουν απλά νούμερα. Βλέπε τηλεόραση, έχε το κεφάλαιο ήσυχο...
Το θέμα βέβαια που απασχόλησε και αποσχολεί όλον αυτόν τον καιρό περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι η υπόθεση του Νίκου Ρωμανού! Η ιστορία είναι πάνω κάτω φυσικά γνωστή σε όλους. Ο 20χρονος Νίκος Ρωμανός, που συνελήφθει για ένοπλη ληστεία σε τράπεζα και συνδέθηκε, χωρίς ωστόσο να κατηγορηθεί τελικά γ' αυτό, με την Συνομωσία Πυρήνων Της Φωτιάς, βρίσκεται στην 29η , αν δε κάνω λάθος, ημέρα απεργίας πείνας, με αίτημα να του επιτραπεί να φοιτήσει στη σχολή όπου πέρασε. Πέρα από την στάση των διοικούντων και “αρμοδίων”, το θέμα αυτό έχει πάρει σε επίπεδο διαλόγου μεταξύ πολιτών μία σχεδόν ντροπιαστική τροπή. Θα εξαιρέσω από την αναφορά μου φυσικά αυτούς που η γνώμη τους είναι, "να ψοφήσει το κωλόπαιδο". Η πραγματικότητα της απανθρωπιάς μερικών είναι γνωστή άλλωστε. Θα ήθελα να μείνω περισσότερο στους ψυχραιμότερους-με ή χωρίς εισαγωγικά-, που στήνουν την διαφωνία τους ή την συμφωνία τους γύρω από το τί είναι νόμιμο. Κατεβατά τοποθετήσεων και άρθρων του συντάγματος έχω δει τελευταία που αποδεικνύουν την νομιμότητα ή όχι του αιτήματος του Νίκου Ρωμανού. Νομίζω πως δεν είναι αυτή η ουσία. Δεν έχω σαν άνθρωπος φετίχ με την καταπάτηση των νόμων, ούτε όμως και με την τήρησή τους. Θεωρώ πως σε μοναδικές περιπτώσεις όπως αυτή και γενικά όπως κάθε μία που έχει να κάνει με την ζωή νέων ανθρώπων και όχι μόνο, θα πρέπει να υπάρχει η καθόλα δημοκρατική ελαστικότητα ο νόμος να εξαιρεί καταστάσεις από άλλες. Ο νόμος θα επιτρέψει σε εμπόρους ναρκωτικών να σπουδάσουν, αλλά όχι σε πολιτικούς κρατούμενους και μετανάστες. Ότι είναι νόμιμο δεν είναι πάντα και ηθικό...
Συνελήφθει πρώην αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ για συμμετοχή σε κύκλωμα ναρκωτικών καθώς και ο 20χρονος γιος του. Το παιδί λοιπόν αυτό θα δικαιούται να σπουδάσει όταν το ζητήσει, ο Νίκος Ρωμανός όμως όχι. Πολύ σωστά κάποιοι επισήμαναν πως ακόμα και για λόγους τακτικής η κυβέρνηση θα έπρεπε να επιτρέψει στον Ρωμανό να σπουδάσει αλλά επιτρέψτε μου και με το μικρό φετίχ για συνομωσιολογία που με διακρίνει να υποθέσω πως είναι θέμα τακτικής η στάση της. Είτε ποντάρει στους ακροδεξιούς και συντηριτικούς ψηφοφόρους άσχετα με το υπόλοιπο κοντινό κόστος, καθώς μάλλον οι εκλογές πλησιάζουν και δεν έχουν πρόβλημα να αφήσουν χάος στον ΣΥΡΙΖΑ για να μη κρατήσει πολύ, είτε η στάση αυτή, είναι ένα μήνυμα για το πόσο αμείλικτοι είναι και θα τραβήξουν το ρίσκο της ζωής όσο το τραβήξει ο ίδιος για να ξέρουν όλοι στο μέλλον πως αυτή η κυβέρνηση άμα θέλει δε δείχνει έλεος και δεν υπάρχει ελπίδα. Όπως και να' χει χαζοί με την συμβατική έννοια δεν είναι, θα μπορούσαν να σώσουν τον Ρωμανό και όπως και να ΄χει κυβερνώντες, αντιπολιτευόμενοι και άλλοι, παίζουν παιχνίδια τακτικής πάνω από τον ανοιχτό τάφο ενός 20χρονου και αυτό το σκληρό, τεχνοκρατικό πρόσωπο της πολιτικής είναι που πρέπει να φοβόμαστε όλοι πρωτίστως...
Όλη αυτή η υπόθεση με τον Νίκο Ρωμανό, με την διαβολική σύμπτωση της επετείου της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου σήκωσε ένα τεράστιο κύμα ενεργής διαμαρτυρίας. Πορείες, κείμενα, παρεμβάσεις και καταλήψεις σε όλη τη χώρα. Τόσο συνηθισμένα όμως φαινόμενα, με τόση κατάχρηση αυτών των μέσων που πολύς κόσμος δεν αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητά τους. Πακέτο με όλα αυτά φυσικά όπως ήταν αναμενώμενο, πήγαν τα πάμπολλα επεισόδεια. Έχουμε να κάνουμε με έναν κύκλο βίας όπου έχει μια λογική συνέχεια από τον δολοφόνο Κορκονέα στον οπλοφόρο Ρωμανό και από τους συλληφθέντες και κακοποιημένους ληστές του Βελβεντού, έως τις μολότωφ στα Εξάρχεια. Θα αποφύγω την συζήτηση για το αν ειναι σωστή ή όχι η χρήση βίας από τους διαδηλωτές καθώς πέρα από μακροσκελές θέμα συζήτησης είναι και πολύ σύνθετο καθώς έχουμε να κάνουμε με την αυθόρμητη βούληση πολλών και οργισμένων ανθρώπων. Κάτι τέτοιο φεύγει από τον έλεγχο όλων μας γ΄αυτό και είναι τόσο επικίνδυνο ίσως κάποιες φορές και για μας αλλά περισσότερο για τους δέκτες της συλλογικής οργής. Η πολιτεία θα όφειλε, αφού τόσο αγαπάει, σχεδόν σεξουαλικά την νομιμότητα, να μείνει στο γράμμα του νόμου χωρίς παρεκτροπές,όμως άφησε ελεύθερη και πάλι την αστυνομία να προβεί σε ένα όργιο άρρωστης και σαδιστικής βίας. Καιρό δε μπορούσα να καταλάβω τι ειναι αυτό που ωθεί τον τόσο ελάχιστα πληρωμένο ΜΑΤατζή να κάνει αυτή τη δουλειά. Αφού δεν είναι οικονομικό, ποιο είναι το κίνητρο; Τώρα το κατάλαβα και με τη βοήθεια ενώς βιβλίου που έπεσε στα χέρια μου. Ο ΜΑΤατζής δε στέλνεται από τον ανώτερό του σε υπηρεσία αλλά σε πόλεμο και ο πιστός στρατιώτης, με όλο το κομπλεξικό του εγώ, ζητάει τα λάφυρα του πολέμου. Να βασανίσει και να βιάσει τον αντίπαλο και η διοίκηση, ακριβώς επειδή δεν τον πληρώνει, για να τον έχει υπηρέτη του λέει “ ξέσπασε ελεύθερα. Είναι δικοί σου”. Το ότι η αστυνομία αντί για καθαρά νομικό, έχει πολιτικό χαρακτήρα, ο οποίος επιβραβεύεται μάλιστα, είναι ότι πιο τρομακτικό, και εκεί είναι που δυστυχώς πρέπει να σταματάνε οι κουβέντες περί απειλών κατά της δημοκρατίας και να έρθει στο τραπέζι η αληθινή κουβέντα. Το πως μπορούμε να χειριστούμε αυτόν τον πόλεμο...
Βία με την ευροία έννοια είναι πολλά πράγματα. Βία είναι οι μεταμφιεσμένοι ασφαλίτες μέσα στις πορείες, όπως βία είναι και η εμετική προπαγάνδα. Εκτός από τους αστυνομικούς το άλλο κέντρο εξουσίας, οι δημοσιογράφοι οργίασαν και πάλι. Με τους διαβολικούς διαδηλωτές που πήγαν να κάψουν κόσμο ζωντανό, μέχρι τις άπειρες υπερβολές και την μηδενική προβολή του πραγματικού έργου της αστυνομίας με κορυφαία στιγμή βέβαια τους αλεξιπτωτιστές κομάντο, αερομεταφερόμενους παρκουριστές αναρχικούς. Την μοίρα αεράμυνας, αέρα εδάφους που εκσφενδόνιζε από τις ταράτσες χιλιάδες μολότωφ. Φήμες θέλουν ειδικά εκπαιδευμένους αναρχικούς, που εντολοδόχοι τους είναι φυσικά μεταλλαγμένες μυστικές αδελφότητες,να είναι οι πραγματικοί υπέυθυνοι της εξαφάνισης του Μαλαισιανού Μπόινγκ και με αυτό καθώς και άλλα ανά τους αιώνες εξαφανισμένα αεροπλάνα (βλέπε τρίγωνο των Βερμούδων κλπ) να επιτεθούν απο τον αέρα σε αθώους ψηφοφόρους του Σαμαρά του Βενιζέλου και του Θεοδωράκη. Η γελοιότητα της προπαγάνδας σε όλο της το μεγαλείο αγαπητοί μου, όπου όσα και να πω εγώ δεν μπορούν να βγάλουν το ίδιο γέλιο με τις αρλούμπες του δημοσιογράφου του αντένα. Το πάθος για την λευτεριά είναι δυνατότερο από τα αντιαρματικά. Λευτεριά στον σύντροφο spiderman...
Διαβαζετε τον Επίορκο ο οποίος δε ξέρει από που να αρχίσει και που να τελειώσει. Ειδικά το δεύτερο. Είναι τόσα αυτά που συμβαίνουν στην σουρεαλιστική μας χώρα, αλλά είναι και η πρώτη μου εκπομπή σήμερα και ήδη έχω επεκταθεί παραπάνω. Θα έχουμε πάρα πολλά να πούμε και στο μέλλον. Πλησιάζει η εκλογή προέδρου δημοκρατίας. Τον Σταύρο Δήμα προτεινει η κυβέρνηση. Παιδί της Νέας Δημοκρατίας, παρουσιαστικό άλα Πατακός. Παιδί των τραπεζών. Έχει κάνει δικηγόρος στη Παγκόσμια Τράπεζα. Γενικά άνθρωπος που υπερασπίζεται μια ζωή τα συμφέροντα του απλού λαού. Θα εκλέξουν γλάστρα οι βουλευτές μας και το θέμα μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε εκλογές. Οπως και να 'χει η γλάστρα πάνω στο κεφάλι μας θα πέσει. Πάντως αν νιώθεις άσχημα και μελαγχολικά έχει φτιαχτεί application που ρυθμίζει την διάθεση. Το συνδέεις με καλώδια στο κεφάλι σου και ρυθμίζεις άμα θες να χαλαρώσεις να σου ανέβει η διάθεση, ακόμα και να φτάσεις σε οργασμό. Τα ναρκωτικά του μέλλοντος αγαπητοί μου. Που να ψάχνεις φούντα καλή και σύριγγες καθαρές. Πάρε το smartphone το τηλέφωνο που όσο πάει γίνεται εξυπνότερο και εσύ πιο μπουμπούνας, ενώ ο Stephen Hawking προειδοποιεί την ανθρωπότητα ότι διατρέχει μελλοντικούς κινδύνους από την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη της τεχνιτής νοημοσύνης.
Σβήσε με κυρά μου
απ τα τεφτέρια σου
θέλω smartphone
μακρυά τα χέρια σου
Κάνεις συνέχεια φασαρία
στο σεξ και δεν μπορώ
τώρα με μπαταρία
μόνος μου θα την βρω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου